Projekt Woda dla Logoyeti (Rogoyeti w języku masajskim)- ZREALIZOWANY.

Wizyta w Tanzanii (listopad 2020r.), w miejscu zamieszkania społeczności, dla której ma być budowana studnia, potwierdziła wielkość skali problemu związanego z brakiem dostępu do uzdatnionej wody. Badania hydrologiczne potwierdziły, że można wiercić studnię. 

W Logoyeti oraz okolicznych wioskach przynależnych, w tym masajskich przysiółkach panuje susza. Podczas małej  pory deszczowej, zaczynającej się w połowie listopada i trwającej do pierwszych dni grudnia, opady deszczu umożliwiają mieszkańcom wioski zebranie wody deszczowej do wiader i większych zbiorników (jeśli takie posiadają).  Jak każda woda stojąca, po niedługim czasie w wysokiej temperaturze, ulega ona zepsuciu. Ponieważ nie ma innej wody w promieniu 100 km, mieszkańcy zmuszeniu są pić tę jedyną, którą mają, niezależnie od rozwijających się w niej drobnoustrojów.

Na jedną, zwykle 8 osobową rodzinę, przypada około 90 litrów wody na dobę dla całego gospodarstwa. Woda ta służy do picia, mycia, prania i gotowania. Na osobę przypada zatem 10 litrów wody na dobę, przy czym mówimy ciągle o wodzie nieuzdatnionej, pełnej pasożytów i bakterii, które nawet po zagotowaniu całkowicie nie giną.

Jedną z najgroźniejszych chorób spowodowanych brudną wodą i przez wodę dostająca się do organizmu człowieka jest bilharcjoza, której objawy mogą wystąpić wiele tygodni po zarażeniu. Objawia się niecharakterystycznie: gorączką, kaszlem, bólem brzucha, biegunką. Niekiedy występuje zajęcie ośrodkowego układu nerwowego; choroba ziarniniakowa mózgu, choroba ziarniniakowa rdzenia kręgowego. Przedłużająca się infekcja może wywołać włóknienie w zajętych narządach, co prowadzi do polipowatości jelit z krwistą biegunką, nadciśnienia wrotnego z krwawymi wymiotami.

Najgroźniejszy przebieg, często prowadzi do zgonu w ciągu kilku lat. Choroba ta obok malarii jest największym problemem nie tylko Tanzanii, ale niemalże całego kontynentu afrykańskiego. Jedynym ratunkiem jest picie czystej wody butelkowanej. Ta jednak jest niedostępna dla większości mieszkańców obszarów wiejskich, z powodu braku pieniędzy, zbyt dużych odległości (dla niektórych to nawet kilkaset kilometrów) do miast, gdzie można ją kupić.

Dla mieszkańców Logoyeti takie organizacje jak nasza są jedyną nadzieją na życie wolne od nękających ich chorób pasożytniczych i bakteryjnych wywołanych spożywaniem brudnej wody.